W sumie jak na weekendowy wypad mieliśmy dość daleko, bo około 370 km, ale jechało się bardzo dobrze. Na drogach nie było tłoku, a pogoda była w sam raz, bez deszczu i bez upału. Zrobiliśmy sobie przerwę na rozprostowanie kości, z racji długości naszego zestawu stając na miejscu dla tirów...
Po około pięciu godzinach naszym oczom ukazały się ośnieżone szczyty (jak na rejon Śnieżki przystało)... Ale musicie mi uwierzyć na słowo, albo powiększyć zdjęcie (zrobione przy zachmurzonym niebie, wieczorem, z jadącego samochodu) i wytężyć wzrok...
Jeszcze pół godzinki bocznymi drogami i jesteśmy na miejscu.
Tu spotykamy się z naszymi znajomymi w ramach IV Terenowego Spotkania KSK.
Tym razem (dzięki jednemu z kolegów) mamy zaszczyt mieszkać u stóp pałacu w Bukowcu. Możemy też o każdej porze dnia i nocy korzystać z pałacowej kuchni i łazienek.
Teraz możecie się ze mnie śmiać... Raz wzięłam klucz i poszłam sama pod prysznic. Otworzyłam wielkie i ciężkie drzwi, przeszłam długim korytarzem za zakręt i jakaś taka niesamowita cisza mnie otuliła. Wszystko takie duże, stare, z duszą... Żyrandole, meble, podłogi, drewno, zapachy. Dziwnie mi się jakoś zrobiło, ale głupio było zawrócić. Wzięłam prysznic, bardzo szybki prysznic, oglądając się za siebie co chwilę. A przecież wiedziałam, że w całym pałacu nie ma żywego ducha... No właśnie, ducha...
Następnego dnia mieliśmy okazję zwiedzić pałac, poznać jego historię i kilka tajemnic, takich jak drzwi w gabinecie za szafą, prowadzące wąskimi schodami do piwnicy...
Duże wrażenie na mnie zrobiły szklane dachówki. Takie "świetliki" umożliwiają dostęp światła dziennego nawet do niżej położonych pomieszczeń, bo są na różnych poziomach, jeden nad drugim.
Pałac jest częścią zespołu pałacowo - parkowego, gdzie można udać się na wspaniały, nawet kilkugodzinny spacer, podziwiać Herbaciarnię, stawy rybne, Kąpielnik, Opactwo, czy wieżę widokową, a z niej panoramę Karkonoszy.
Na wzniesieniu stoi Pawilon parkowy. Funkcjonuje w nim "biblioteka". Jest to otwarte pomieszczenie, gdzie każdy może wejść i poczytać książkę. Jeśli książka mu się spodoba, może ją zabrać do domu. Po przeczytaniu może oddać, albo przynieść jakąś inną :)
A więcej informacji o parku znajdziecie TU
Na koniec przedstawię coś co stało niedaleko i wstrząsnęło nami dość mocno. Oto wyjątkowe, pomysłowe, wręcz niewiarygodne zastosowanie przyczepy kempingowej!!!
Kiedy weekend dobiegł końca, słonecznie (albo raczej rzepakowo) żółtą drogą udaliśmy się do domu...
PS.Byliśmy też w parku miniatur w Kowarach, ale o tym napiszę w następnym poście.
Relacja jak zwykle rewelacyjna. Aż chciałoby się tam być. Szpak to się nie umywa, Ty powinnaś reklamować Polskę :)
OdpowiedzUsuńCichy Wielbiciel
Dziękuję bardzo :)
UsuńCieszę się, że się podoba :)